Strona główna

Dieta na rzeźbę

 

1. Rzeźbienie ciała dietą

Przyrost masy mięśniowej jest priorytetem dla wielu mężczyzn. Zwykle jednak panom nie wystarczają efekty, jakie można uzyskać na siłowni, dlatego też sięgają...

Intensywny wysiłek fizyczny na siłowni wymaga odpowiednich restrykcji dietetycznych. Zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Instytutu Medycyny Sportowej rekomendowany poziom białka w diecie osób uprawiających sporty siłowe wynosi ok. 1,2–1,7 g/kg m.c./dobę. Należy pamiętać również o tym, aby nie przeholować z nadmierną ilością białka, ilość powyżej 3 g/kg m.c./dobę może doprowadzić do zakwaszenia organizmu, nadmiernego wydalania wapnia z moczem i innych skutków ubocznych. Niezmiernie ważnym aspektem jest również odpowiednie nawodnienie organizmu oraz odpowiednie skomponowanie posiłków okołotreningowych.

Oczywiste jest, że jadłospis nie zastąpi ćwiczeń fizycznych, ale może być doskonałym wsparciem dla organizmu na uzyskanie upragnionej sylwetki ciała.Dieta na masę w połączeniu z treningiem siłowym i wytrzymałościowym potęguje tempo przyrostu masy mięśniowej. Specjalne składniki kulturystyczne na rzeźbę nastawione są na utratę tkanki tłuszczowej.

Dieta dla kulturystów wymaga przede wszystkim spożywania dużej ilości białka i tłuszczów roślinnych zawierających nienasycone kwasy tłuszczowe. W diecie tej podaje się również w odpowiedniej ilości węglowodany - zwłaszcza przed treningiem fizycznym. Najlepsze efekty uzyskuje się, kiedy wraz z dietą zwiększa się ilość i częstość wykonywanych ćwiczeń. Pierwsze efekty są widoczne już po 4 tygodniach. Jak w każdej odpowiednio zbilansowanej diecie, należy jeść posiłki o małej objętości i regularnie (5 razy dziennie). Każdy posiłek powinien zawierać pełnowartościowe białko, którego źródłem są:

  • jaja,
  • mleko i jego przetwory,
  • mięso (indyk, kurczak, schab, polędwica wołowa).

2. Podstawowe zalecenia w diecie na rzeźbę

Tkanka mięśniowa w dużym stopniu zbudowana jest z białka oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych, które budują komórki mięśniowe. Jednakże sam materiał budulcowy nie wystarczy, aby mięśnie były silne i efektywnie się kurczyły. Głównym materiałem energetycznym dla mięśni są węglowodany złożone (kasza gryczana, jęczmienna, ryż brązowy, ryż biały), a także makarony pełnoziarniste, ciemne pieczywo. 

Do głównych modyfikacji diety dla kulturystów należą:

  • zwiększenie białka - 23% zapotrzebowania energetycznego,
  • zwiększenie spożycia węglowodanów złożonych przed wysiłkiem fizycznym,
  • zwiększenie spożycia nienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3,
  • spożywanie co najmniej 2 litrów wody wysokozmineralizowanej,
  • zwiększone spożycie warzyw i owoców będących źródłem flawonoidów.

Każdy posiłek powinien składać się z produktu przewodniego, bogatego w białko. Są to jaja (zawsze w dużej ilości – np. 7 jaj ugotowanych na twardo), łosoś wędzony, gotowane filety z kurczaka lub indyka, dorsz, łosoś lub halibut pieczone lub gotowane na parze, tuńczyk. W diecie kulturystycznej nie ma miejsca na mięso czerwone, koncentruje się ona na delikatnym mięsie drobiowym lub rybnym.

Na talerzu kulturysty powinny znaleźć się także warzywa, zapewniające organizmowi niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu witaminy i sole mineralne. Tu nie ma ograniczeń - ważne, by były świeże lub gotowane na parze. Należy tworzyć różne kombinacje warzywne:

  • marchewka, groszek oraz kiełki;
  • sałata zielona, zielony ogórek i świeżo wyciśnięty sok z cytryny;
  • pomidor, szczypiorek i rzodkiewka.

Do sałatek można dodawać kilka kropli oliwy z oliwek. Niezwykle ważne jest zwracanie uwagi na jakość olejów używanych do przygotowywania posiłków (do polewania, nie do smażenia). Tu szczególnie należy podkreślić prozdrowotne właściwości oliwy z oliwek, oleju lnianego oraz oleju słonecznikowego.

Osoby, które ćwiczą powinny spożywać minimum 2 litry wody mineralnej orazzielonej herbaty, która jest źródłem prozdrowotnych flawonoidów. Zwalczają one wolne rodniki tlenowe, które tworzą się podczas reakcji biochemicznych w komórkach. Nadmiar wolnych rodników uszkadza komórki i może być przyczyną przewlekłych chorób - w tym choroby Alzheimera - oraz nowotworów.